سایت بت برو

راگبی استرالیا مشکلات کمتری با عمق و مشکلات بیشتری در اشتراک گذاری ثروت استعدادهایمان دارد.

چرا برامبی ها چهار هوکر دارند که می توانند برای والابی ها در جام جهانی 2023 بازی کنند؟ چرا قرمزها پنج بازیکن عقب افتاده دارند که همه آنها برای هر تیم باشگاهی در اروپا شروع می کنند و فرصت هایی برای افتخارات بالاتر دارند؟

راه‌حل این امر اجرای یک سیستم معاملاتی است که به موجب آن تیم‌ها می‌توانند فرصتی برای پر کردن شکاف‌های موجود در تیم‌های خود داشته باشند، در نتیجه تیم‌های باشگاهی را تقویت کرده و فرصت‌هایی را برای بازیکنانی که در انبوه استعدادها گیر کرده‌اند افزایش می‌دهند، و زمان بازی را برای نسل فعلی و آینده بهبود می‌بخشند. بازیکنان

من با چهار تجارت مختلف آمده ام که فکر می کنم برای همه افراد درگیر مفید باشد.

لیام رایت برای Cameron Orr

این معامله هم برای شورشیان و هم برای قرمزها یک برد است. قرمزها در همه جا یک بسته بسیار قوی رو به جلو، از جمله پنج گزینه با کالیبر شروع به عقب، به جز لوس هد دارند. به نظر می رسید دن زاندر هر تکلی را که در برابر واراته ها انجام می داد از دست می داد و من به یاد نمی آورم که او کار دیگری انجام داده باشد.

اگر قرمزها می‌خواهند با یک لباس بسیار خوب برومبی رقابت کنند، باید بر ضربات ایستگاهی تسلط داشته باشند و از پشت یک اسکرام غالب بازی کنند. به‌علاوه، با در نظر گرفتن طرف‌های کیوی در اواخر امسال، اگر نیوزلند در جایی فاقد عمق باشد، در بخش پشتیبانی است. کامرون اور در یک طرف و تانیلیا توپو در طرف دیگر و قرمزها در تجارت هستند.

Rebels تا اینجای فصل کمی گمشده به نظر می رسند. سایر تیم های استرالیا ساختار و برنامه های بازی واضحی برای تلاش و پیروزی در بازی ها دارند. برومبی ها بر خط ها و ماول ها تسلط دارند، قرمزها بهترین اسکرام را دارند (با توپو)، فورس فورواردهای فیزیکی سریعی دارند و سعی می کنند بر مالکیت توپ مسلط شوند، واراتاه ها آبی ترین پیراهن را دارند. اما به نظر می رسد که شورشیان هویتی ندارند، به خصوص در فورواردها.

لیام رایت یک کالای اثبات شده و یک رهبر است و این فرصت را خواهد داشت تا بدون اینکه فریزر مک‌ریت از گردنش نفس بکشد، از موقعیت شماره 7 مورد علاقه خود شروع کند.

مت توموآ برای ایزایا پرز

کارتر گوردون به یک پتوی ایمنی نیاز ندارد یا نمی خواهد. شورشیان در حمله در ردیف عقب فاقد مشت در حمله هستند، بنابراین برای مقابله با این ضعف، به مشتی در مرکز یا شماره 11 نیاز دارند. در عوض، آنها به گوردون توپ شماره 12 را دادند که در صورت نیاز می تواند حمل کند. شماره 11 گریزان که در فضای باز بهتر از این است که در ترافیک سنگین قرار بگیرد.

در حالی که من فکر می کنم مت توموا و گلن ویهو بازیکنان خوبی هستند، اما Rebels ترکیب تیمی مناسبی برای استفاده کامل از آنها ندارند. ایزایا پرز را وارد کنید. او تعریف پانچ است و با توجه به اینکه رنی شماره 12 فیزیکی را با شماره 13 ماهرانه ترجیح می دهد، بهترین فرصت او برای کسب دقیقه برای والابی ها شکست دادن هانتر پیسامی به عنوان دومین انتخاب شماره 12 پشت سامو کروی است. بعلاوه، او به شورشیان که بسیار مورد نیاز است، به جلو می‌پردازد، مخصوصاً ضربات ایستگاهی، و مقداری فیزیکی و پرخاشگری را به لباسی که در غیر این صورت راکد است، می‌آورد.

به عنوان یک نکته، وقتی اندرو کلاوی از مصدومیت برگشت، لطفا ریس هاج را به شماره 13 ببرید و او را در آنجا رها کنید. او بزرگ است، می تواند تکل بزند و دست های خوبی دارد اما به اندازه کافی گریزان نیست که در ضدحمله خطرناک باشد. او شماره 13 نمونه اولیه است. برای مرجع به هنری اسلید از انگلیس مراجعه کنید.

وراتها در وضعیت معکوس قرار دارند. هر دو وینگر دونده‌های قوی و قدرتمندی هستند، ویل هریس همچنان در شماره 8 بهتر و بهتر می‌شود و آنگوس بل یک باربر عقب‌مانند پاداش در لوس‌هد است. اما هنگامی که آنها شروع به جلو رفتن می کنند، نمی دانند چه کاری باید انجام دهند.

Matt Toomua در شماره 12 برای Waratahs کار می کند زیرا می تواند مانند Irae Simone برای Brumbies بازی کند. این به بن دونالدسون یا ویل هریسون این امکان را می‌دهد که در صورت نیاز به خود تزریق کنند و راگبی بیشتری بازی کنند تا توپ را به فضا ببرند و از حرکت رو به جلو استفاده کنند.

بیلی پولارد و اسکات سیو برای بازی Suliasi Vunivalu

این یکی کمی دور از ذهن است، اما صدای من را بشنوید. Vunivalu یک لوکس برای قرمزها است، بین فیلیپو داوگونو، جردن پتایا، مک گریلی، فلوید اوبری و جوک کمپبل قرمزها عمق و جوانی زیادی در سه خط عقب دارند. برامبی ها همچنین تیم مناسب تری برای مجموعه مهارت های Vunivalu هستند.

تام بنکس بازی خوبی مقابل دروآ داشت، اما در مقابل تیم‌های کیوی یا در بازی‌هایی که در برابر دفاع فشرده قرار می‌گیرد و وینگرهای حریف در ضدحمله بر او فشار می‌آورند، تمایل دارد از دست برود.

در قرمزها، وونیوالو نمی‌توانست به شماره 15 برود، زیرا آنها با مدافع کناری به عنوان بازیکن توپ دوم بیشتر از یک سلاح ضربتی بازی می‌کنند – و با این حال آنها هنوز مراکز کوچک را انتخاب می‌کنند، اما من را شروع نکنید.

در Brumbies Irae Simone بازیکن توپ دوم است، در حالی که دفاع کناری بیشتر یک گزینه ضربه ای در کانال های گسترده تر یا در برابر دفاع های جمع شده در وسط است. Vunivalu در آن سیستم رشد می کند. او در پست دفاع کناری همچنین می تواند پاسخی برای حضور بزرگ و فیزیکی باشد که به نظر می رسد رنی برای والابی ها در شماره 15 می خواهد.

در مورد قرمزها، من قبلاً در مورد مشکلات مربوط به لوس هد صحبت کرده‌ام، و بیلی پولارد حلقه‌هایی را به دور جاش ناصر می‌چرخاند تا جایگاه هوکر سیم دوم را به دست بیاورد و دقایق ثابتی را پشت سر بگذارد و پشت سه هوکر والابی دیگر در برامبی گیر نکرده باشد. .

مارک نواکانیتاواسه و کارلو تیزانو برای فرگوس لی وارنر

چرا واراتاه ها نواکانیتاواس و تیزانو را شروع نمی کنند، من نمی دانم، اما ناواکانیتاواز از شماره 15 برای فورس شروع می کند، بدون شک، و تیزانو به خانه خود به پرت برمی گردد و مجبور نیست دقایقی با کاپیتان فعلی والابیس رقابت کند. و به طور غیرقابل توضیحی پشت سر چارلی گمبل در ترتیب نوک زدن قرار بگیرید.

آنها مقداری جوانی و فاکتور X را به سمت نیرویی تزریق می کنند که امسال بسیاری از مردم را شگفت زده خواهد کرد.

فرگوس لی وارنر به Waratahs یک بازیکن پایه دوم با کالیبر خوب می‌دهد که می‌تواند به سمت کناره‌های کور حرکت کند، زمانی که لاچلان سوینتون به طور اجتناب‌ناپذیری به مدت شش هفته پس از تلاش برای مبارزه با یک تیرک گوشه یا ضربه سر به یک توله سگ در طول مصاحبه‌های بعد از بازی محروم می‌شود.

برای قسمت 2 پادکست The Roar Rugby به کارشناسان برت مک کی، هری جونز و جیم تاکر بپیوندید.